Tevbe Suresi son 2 ayeti Berat Kandili gecesinde araştırılıyor. Ramazan ayının habercisi olan Berat Kandilini ibadetle geçirmek isteyenler Tevbe istiğfar duası Diyanet ve Tevbe Suresi son 2 ayeti araştırıyor. Tevbe Suresi, Kur’an-ı Kerim’in 9. suresidir ve 129 ayetten oluşur. Bu sure, Medine döneminde indirilmiştir ve başka bir isimle, “Berae” (bağışıklık) olarak da bilinir. İşte Tevbe Suresi son 2 ayeti(128. ve 129.) anlamı, meali, okunuşu ve tefsiri
Tevbe Suresi son iki ayeti, Peygamber Efendimiz’in ümmetine olan derin sevgisini ve müminlerin Allah’a olan teslimiyetini vurgular. Bu ayetler, her Müslümanın hayatına rehberlik edecek önemli mesajlar içerir. Berat Kandili gecesi okunacak Tevbe Suresi son iki ayeti birçok kişi tarafından araştırılıyor. Kur’an’ı Kerim’de başında besmele bulunmayan tek sure Tevbe Suresi’dir. Peki, Tevbe Suresi Son 2 Ayeti(128. ve 129.) anlamı nedir, meali nedir? Tevbe Suresi Arapça Türkçe okunuşu ve tefsiri
Tevbe Suresi Son 2 Ayeti(128. ve 129.) Anlamı
128 – Andolsun, size içinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona ağır gelir, size çok düşkündür, müminlere karşı şefkat ve merhamet doludur.
129 – Buna rağmen yüz çevirirlerse de ki: “Allah bana yeter, O’ndan başka ilah yoktur, ben yalnız O’na güvenip dayanırım; O, büyük arşın sahibidir.”
Tevbe Suresi Son 2 Ayeti(128. ve 129.) Meali
128 – Andolsun, size içinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona ağır gelir, size çok düşkündür, müminlere karşı şefkat ve merhamet doludur.
129 – Buna rağmen yüz çevirirlerse de ki: “Allah bana yeter, O’ndan başka ilah yoktur, ben yalnız O’na güvenip dayanırım; O, büyük arşın sahibidir.”
Tevbe Suresi Son 2 Ayeti(128. ve 129.) Okunuşu
128. Le kad caekum rasulum min enfusikum azîzun aleyhi ma anittum harîsun aleykum bil mu’minîne raufur rahîym
129. Fe in tevellev fe kul hasbiyallahu la ilahe illa hu aleyhi tevekkeltu ve huve rabbul arşil azîym
Tevbe Suresi Son 2 Ayeti(128. ve 129.) Arapça
Tevbe Suresi Son 2 Ayeti(128. ve 129.) Tefsiri
Hz. Muhammed bir insan olarak içimizden biridir; fakat Cenâb-ı Allah onu vahiy alma ve peygamberlerin sonuncusu olma mertebesiyle onurlandırmıştır. Başka bir âyette “bütün varlıklar için rahmet” olarak nitelenen (Enbiyâ 21/107) Resûl-i Ekrem’in müminlere karşı tutumuna ve hissiyatına ağırlık verilen 128. âyette o, Allah Teâlâ’nın iki güzel ismi ile, raûf ve rahîm olarak nitelenmiştir; raûf “çok şefkatli”, rahîm “çok merhametli” demektir. Yüce Allah’ın hiçbir peygamberini kendi isimlerinden ikisiyle birlikte anmamış olduğu dikkate alınırsa onun rabbimizin katındaki derecesi ve bütün bu açıklamalara rağmen ondan yüz çevirenlerin ne büyük ziyanda oldukları daha iyi anlaşılır. İşte 129. âyette Hz. Peygamber’den bu gibi bahtsızların tutumlarından üzüntü duymaması, sadece Allah’a güvenip dayandığını hatırlaması ve onlara da bunu duyurması istenmektedir (Hz. Muhammed ve onun üstün özellikleri hakkında bk. Ahzâb, 33/40; Feth 48/29; tevekkül hakkında bk. Âl-i İmrân 3/159).
Sûre Allah ve resulünden bir bildirimle başladığı gibi, yine Cenâb-ı Hakk’ın resulü vasıtasıyla insanlığa yaptığı genel bir uyarı ile, büyük arşın sahibinin yegâne ilâh olan Allah olduğu vurgulanarak sona ermektedir (“arş” hakkında bilgi için bk. A‘râf 7/54).
Tevbe Suresi Başında Neden Besmele Yok?
Tevbe Suresinin başında besmele olmamasının nedeni iki şekilde açıklanır:
– Tevbe suresinin Enfal Suresinin devamı olma niteliği,
– Surenin müşriklere çok ağır bir ihtarla başlamış olması